Nieuws

Drugsmisdrijven in België: de bestraffing van bezit en verkoop van drugs

De Drugwet

Het grootste deel van de drugsmisdrijven is in België opgenomen in de “Drugwet” vanvan 24 februari 1921, alsook in een aantal koninklijke besluiten, waarin de nodige uitvoeringsmaatregelen genomen worden. Waar een wet meestal in algemenere bewoordingen wordt opgesteld, zal een koninklijk besluit concreter en specifieker zijn.

De Drugwet somt verschillende soorten drugsmisdrijven op die in België strafbaar zijn. Het gaat onder meer om bezit, vervoer, teelt en handel in verdovende middelen.

Daarenboven wordt er in de Drugwet nog een onderscheid gemaakt tussen de verschillende soorten drugs, zoals cannabis, cocaïne, heroïne, amfetamine e.d. De respectievelijke straffen die gesteld worden op de misdrijven, hangt af van het type drugs waarmee men te maken heeft.

Bezit van drugs

Het bezit van drugs, ofwel het “wederrechtelijk (d.w.z. illegaal) bezit van verdovende middelen” is in België strafbaar. Indien men betrapt wordt op het gebruiken of louter bezitten van drugs, zal de politie dus een proces-verbaal opmaken. Dit proces-verbaal wordt doorgestuurd naar het parket, dat op haar beurt de mogelijkheid heeft om de overtreder te dagvaarden voor de correctionele rechtbank.

Ook wat cannabis betreft, is de wetgeving klaar en duidelijk: cannabis is een verboden product en elk bezit of gebruik ervan is strafbaar. De enige kanttekening die hierbij te maken is, is de ministeriële richtlijn van 1 februari 2015. In deze richtlijn wordt gesteld dat

“Aan het bezit, door een meerderjarige, van een hoeveelheid cannabis voor persoonlijk gebruik wordt de laagste prioriteit in het vervolgingsbeleid gegeven, uitgezonderd wanneer het bezit gepaard gaat met verzwarende omstandigheden of verstoring van de openbare orde.”

Meer bepaald wordt het bezit van maximum 3 gram of 1 geteelde plant, door een meerderjarige persoon, zonder dat enige aanwijzing inzake verkoop of handel aanwezig is, geacht te zijn voor persoonlijk gebruik en wordt hieraan de “laagste vervolgingsprioriteit gegeven”.

In de praktijk betekent dit dat politiediensten en parketmagistraten zich enkel en alleen met cannabisdossiers voor persoonlijk gebruik moeten bezighouden als ze geen ander, dringender en belangrijker werk te doen hebben. Bijgevolg is deze richtlijn erg vaag en zorgt ze voor rechtsonzekerheid. In de meeste gevallen zal men immers niet vervolgd worden voor het bezit van minder dan 3 gram cannabis, maar nu in Antwerpen bijvoorbeeld recent nadrukkelijk “the war on drugs” werd afgekondigd, is onduidelijkheid troef en is voorzichtigheid geboden.

Verkoop van drugs

Daarnaast is het strafbaar om verdovende middelen te verkopen, te koop aan te bieden, af te leveren, of te leveren zonder vergunning. Het is hierbij irrelevant of de transactie van verdovende middelen (drugs) gebeurt “ten bezwarende titel”, d.w.z. tegen betaling  (in de volksmond “drugs dealen”), of “om niet”, d.w.z. zonder tegenprestatie of betaling.

Bijgevolg is elke vorm van handel in drugs strafbaar. Zelfs indien men gratis drugs zou uitdelen of wanneer er binnen een vriendengroep drugs wordt uitgewisseld zonder hiervoor geld te vragen, begaat men dus een misdrijf.

Bestraffing: gevangenisstraffen, geldboetes en verbeurdverklaring

Artikel 2bis van de Drugwet van 24 februari 1921 bepaalt dat een overtreding van de bepalingen van deze wet, alsook de daaraan gekoppelde koninklijke besluiten, wordt gestraft met een gevangenisstraf van 3 maanden tot 5 jaar en met een geldboete van € 1000 tot € 100 000 euro. Deze geldboete is nog te vermenigvuldigen met de opdeciemen, d.w.z. dat ze nog maal 8 wordt gedaan. Als de rechtbank je dus een geldboete oplegt van € 1000, zal je in de praktijk € 8000 moeten betalen.

De respectievelijke straffen die gesteld worden op de verschillende misdrijven, hangt bovendien af van het type drugs waarmee men te maken heeft (bijv. cocaïne, cannabis, heroïne, MDMA, amfetamine, GHB,…).

Daarnaast worden hogere straffen opgelegd wanneer de misdrijven betrekking hebben op minderjarigen of wanneer de feiten kaderen binnen de activiteiten van een vereniging of organisatie.

Tot slot kan de rechtbank, naast de gevangenisstraf en de geldboete, overgaan tot verbeurdverklaring van alle zaken die verband houden met de inbreuk. De verbeurdverklaring is een sanctie waarbij men het eigendomsrecht over bepaalde goederen (bijv. auto, cash geld, gsm) verliest en deze zaken eigendom worden van de Belgische staat.

Bijzonder aan drugsmisdrijven is dat de verbeurdverklaring ook mogelijk is wanneer de in beslag genomen zaken geen eigendom zijn van de overtreder. Zo komt het bijvoorbeeld vaak voor dat iemand bij de verkoop van drugs gebruik maakt van de auto van een vriend of van één van zijn familieleden. In dat geval kan de rechtbank deze auto verbeurd verklaren, zelfs wanneer de eigenaar van de wagen kan aantonen dat hij niet op de hoogte was van het feit dat zijn wagen gebruikt zou worden voor het verhandelen van drugs.

Bijkomende vragen?

Indien wij u verder kunnen bijstaan of adviseren, aarzel dan niet om ons team strafrecht te contacteren.
Maak eenvoudig een afspraak via onderstaande knop.

 

Afspraak Maken